Een lang weekend vol goed hoop.

Afgelopen vrijdag was er een feestdag ter gelegenheid van Het Zwarte Bewustzijn. Geen idee wat dit inhoudt, wat belangrijker is dat dit zorgde voor een lang weekend, wat een langere reis mogelijk maakte. De bestemming was Boa Esperança, in het Nederlands betekent dit Goede Hoop. Mijn buurjongen, Lucio, woont daar en had enkele foto's van zijn stad die wel de moeite leken.
Dit dorp ligt aan een groot meer op zoon 350km van Franca in de staat Minas Gerais. Dit laatste is niet onbelangrijk aangezien er nogal wat onderscheid wordt gemaakt tussen de verschillende staten. Zo zou in Minas het eten beter zijn en de vrouwen mooier zijn, iets wat ik uit mijn beperkte ervaring kan beamen!

Omdat door dit lang weekend nogal wat mensen naar huis gingen was het mogelijk om mee te rijden met enkele via via kenissen. Uiteindelijk daar om 's nachts gearriveerd en heel goed ontvangen door de familie van Lucio. De mama maakte nog enkele nachtelijk croque monsieurs voor het slapengaan. 's Morgens werd ik wakker van de geur van koffie en bij het verlaten van de kamer zag ik een heerlijk ontbijt klaarstaan! Geen tijgerbrood maar toch ook lekker.

Die dag werd ik overal mee naartoe gesleept: een 89-jarige priester uit Libanon die voor het eerst in 32 jaar nog eens Frans kon praten met een geweldig uitzicht over het dorp (check de foto's), naar de kerk die hij had gebouwd in het arme deel van het dorp, naar een schoenwinkel, grootmoeder, tweedehands meubelzaak, vrienden en vriendinnen. En bijna overal stond er wel eten of drinken klaar. Specialiteit:  pão de quejio oftewel kaasbrood. Dit zijn kleine pistolekes die werkelijk op elk moment van den dag worden gegeten.
Bij het vallen van den avond gingen we een fietstocht doen rond het meer, het deed goed om nog eens te fietsen! Halverwege namen we een pauze en besloten dat het goed zou zijn om een duik te nemen in het meer. Dit was werkelijk zalig, het werd al een beetje donker, aan de overkant in het dorp gingen alle lichten, geen geluid te horen buiten de krekels, het water lekker warm...
's Avonds op café heb ik veel mensen ontmoet. In een kleiner dorp zoals dit zijn er ook minder mensen die Engels praten. Maar hierdoor heb ik mijn Portugees goed kunnen oefenen en ook vreemde contacten gelegd!

Omdat er nogal wat andere bezoekers in het stadje waren zijn we devolgende dag naar de Serra gegaan, dit zijn heuvels (zoiets als de Botrange :p). Hier stromen allerlei riviertjes die watervallen hebben. Alhoewel het wat moeilijk is om deze te bereiken, een dik half uur op kleine zandweggetjes die rally taferelken oproepen, wordt deze inspanning beloond! Het was niet echt een grote waterval, maar eerder allemaal kleintjes achter elkaar. Toch was er een plek waar je kon afspringen. Maar na nader onderzoek bleek het water waarin je landt da de 10+ meter duik, maar een drietal meter diep te zijn. Ik heb dus vriendlijk gepast! Maar verder gewoon wa afkoelen en genieten van de massage dat het vallende water biedt.

Na een frisse duik reden we terug naar het centrum waar we in een bar naast het meer de zonsondergang konden bezichtigen. Onderstaande foto is genomen tijdens de winter, nu gaat de zon op een beetje andere plek onder en zijn de foto's minder spectaculair :-)

Omdat we nog terug moesten rijden nar Franca, inclusief stops kan dit toch zes uur duren, was zondag redelijk snel voorbij. De familie van Lucio had een barbeque gepland. Dit op de boerderij waar zijn nonkel werkt. Op een enorme lap grand dat aan de Rio Grande grenst werd er suikerriet, mango's, varkens, koeien, en vele andere dingen gekweekt. Ook was er een zwembad dat uitzicht op de rivier bood! Het was leuk om zijn familie te ontmoeten en heel goed te eten (van het varken in de foto's heb ik niks genomen :P). Kortom een heel fijne aflsuiter van een fijn weekend.

Ook nu heb ik een korte video gemaakt: